بانوي پر دانش بار ديگر از ميان قرنها فراموشي و غفلت ، سر از خاك به در آورد          

گاهي عده اي برميخاستند  تا با تشكيل اجتماعي كوچك،شايد انگيزه اي ايجاد كنند اما اين جرقه هاي تازه هم يا خود به خود سو سويي ميزدند و خاموش ميشدند و يا خاموششان ميكردند و بيصدا مي شدند.

زماني كه خستگي و دلتنگي فضا در محله قديمي زرتشتيان يزد به نهايت خود رسيده بود...بغض كهنه اي را ميشد حس كرد كه خانه به خانه گشت ميزد و در كوچه ها سرگردان بود.بغضي كه يحظه به لحظه سنگين تر ميشد.

آن روزها ، دوازده سيزده سال ،بيشتر نداشتم و با اينحال سنگيني فضا را حس ميكردم.حس ميكردم كه كوچه ها نگران حادثه اي مباركند،گويي محله كهني كه در ان بزرگ ميشدم،چشم انتظار ميهماني بود...نميدانستم از كجا اما حس ميكردم كه نوري از جايي بسيار دور ،به گوشه اي از اين فضاي غبارآلود، خواهد تابيد و گوشه گوشه هاي آن را روشن خواهد كرد.اما هرگز گمان نميبردم كه اين گوشه،خانه پدري خودم باشد.

زمزمه هايي ميشنيدم كه حاكي از تاسيس يك موسسه خيريه بود،موسسه اي كه قرار بود خيرانديشان زرتشتي خارج از كشور ،مخارج ان را به نفع همكيشان خود در داخل كشور، تقبل كنند. پذيرفتن سرپرستي اين مجموعه كه  اينده اي موهوم و نامعلوم داشت، كار دشواري بود كه همه، محترمانه به يكديگر ردش ميكردند، تا اينكه مادرم،پروين فرخاني -كه چند ماهي بود از خدمت 32 ساله اش به عنوان دبير آموزش و پرورش ، فارغ شده بود- اين مسئوليت بزرگ را پذيرفت، اما هم او و هم تنها پشتيبان يكدل ، فهيم و صبور او_پدرم_ خواستند تا اين خدمت تا هر زمان كه به طول مي انجامد به صورت افتخاري باشد چرا كه در راستاي هدف و آرماني والا و دروني از سوي آنها پذيرفته شده بود.

آن روزها با همه وجودم فشار فضا را حس ميكردم،فضا،آبستن بود.تا اينكه روزي  كه از جنس ساير روزها به نظر ميرسيد، اما روز موعود و روز تولد ميراث خستگيهاي زمان و فضا بود،از راه رسيد.پوروچيستا متولد شد و خود، نامش را برگزيد.پوروچيستا به معناي بانوي پر دانش،بار ديگر از ميان قرنها فراموشي و غفلت ،سر از خاك به در آورد .او،زمان را كاويد و به فضاي دلتنگ مردمان امروزش رسيد و خواست تا دوباره با فراراه قرار دادن نور خرد و دانش،خستگيها،دلمردگيها و جهالتها و آثار ناشي از آن را بزدايد و نيكي و روشني جايگزين انها كند.

 و اين جنبش بزرگ، به آساني ميسر نبود.آغازي بسيار كوچك اما درخشتده داشت،چونان قطره آغازين كه گام نخست را برميدارد و مانع را سوراخ ميكند تا رودي به دنبالش سرازير شود.

موسسه پوروچيستا  درارديبهشت1379 در واحدي استيجاري ،با نامنويسي بانوان و دوشيزگان زرتشتي در رشته خياطي و كشتي بافي آغاز به كار كرد.

استقبال بي سابقه اي كه از كلاسها شد زمينه ساز و مشوق تشكيل كلاسهاي آموزشي در رشته هاي جديد بود.اما فكر و هدفي كه اين كلاسهاي آموزشي از آن تغذيه ميشد همواره يكي بود: رهايي مردم جامعه  از وابستگي ها و ناتوانيها ، توسط سوزاندن ريشه آنها، يعني : ناداني.گام نهادن در راه اين هدف ،با آموزش فن، به زنان جامعه آغاز شد چرا كه جامعه از دامان آنها برمي خيزد و رشد مي كند.به هر روي رشته هاي جديد چون خودآرايي و...به كلاسها اضافه شدند و در همين حين،كار تكميل ساختمانسازي  ساختمان سه طبقه اي كه به نام پوروچيستا و به ياري خيرانديشان:مهندس رستم يگانگي و سرگرد شهريار و لعل بخردنيا و ارباب جمشيد بهرام زرتشتي و خيرين خارج از كشور كه ياري هايشان توسط خانم شهين بخردنيا به ايران و يزد مي رسيد. خريداري شده بود، در دست اجرا بود.تا اينكه موسسه پوروچيستا در سال1382  به ساختمان جديدش منتقل شد و فعاليت هاي آموزشي اين موسسه سرعتي بسيار بيشتر از پيش يافت.

به تدريج كلاسهايي براي آقايان و خردسالان همكيش هم ،در كنار كلاسهاي بانوان، ارائه شد و پوروچيستا،تبديل به مركزي شد براي همه.كلاسهاي آموزشي در بيش از پانزده رشته چون:آموزش دين دبيره و اوستاخواني،صحافي، كامپيوتر(پانزده كامپيوتر موجود در موسسه از دهش خانم مرواريد يگانگي در اختيار هنرجويان قرار دارد)،نقاشي كودكان،دوختهاي سنتي،منبت،انواع تابلوسازي، گلسازي،تعمير موبايل، حسابداري،موسيقي(ارگ،كيتار،دف،تمبك)،شطرنج، عروسك سازي،آشپزي و شيريني پزي و... مورد استقبال خانواده هاي زرتشتي قرار گرفت.به علاوه اينكه پيش از آغاز كلاسها،هر بامداد نيايش صبحگاهي و سرودهاي ملي چون " اي ايران " ،توسط هنرجويان اجرا ميشود . پوروچيستا ،تنها يك هنرستان نيست،بلكه مكاني است كه كودكان و نوجوانان و جوانان ، در آن ، خود به خود، رفتار اجتماعي مي آموزند و  از تاريخ ديني و ملي خود آگاه مي شوند و هنري كه مي آموزند يادگاريست كه مي توانند به كار بندند. بزرگترها نيز مي توانند با فرزندان خود همگام شوند، بياموزند و سخنان  مشترك بيشتري با جوانان خود داشته باشند. به ياري خداوند، همكيشان،اين مقصد والا را درك كرده اند و آمار هنرجوياني كه پوروچيستا تا اين زمان داشته، شاهد بر اين موضوع است:تا به امروز بالغ بر 2000 هنرجو در اين رشته ها فارغ التحصيل شده اند.در تابستان امسال (تابستان 1387)،بيش از۲۵۰ نفر از همكيشان در كلاسهاي تابستاني شركت كردند.

پوروچيستا كه روزي تنها دانه اي بود مانده از ميراث تاريخ كهنمان، به ياري اهورامزدا، رشد كرد و باليد و امروز درختي 9 ساله است.ثمره اين درخت ،هنرجويان و طرفداران پوروچيستا هستند اما يادمان نرود كه ريشه هاي اين درخت از ياري زنده رواناني ،نيرو ميگيرد كه گرچه حضور فيزيكي اين عزيزان را نداريم اما فروهر روشن و روان پاكشان همواره ،همراه و نگهبان پوروچيستا است:سرگرد بخردنيا و همسر ايشان لعل شهرويني،اسطوره هاي مهر و بردباري و نيك انديشي، ارباب  شاه جمشيد زرتشتي،مرد خيرخواه و سخاوتمندي كه خواستند تا حتي بخشي از ثروتشان پس از ترك دنيا،به صورت سپرده در اختيار پوروچيستا 1 قرار بگيرد و به همين سبب نام ايشان ،زينت بخش سردر پوروچيستا1 مي باشد.(پوروچيستا 2 ،يعني باشگاه جهانديدگان زرتشتي،بسيار جوانتر از شعبه 1 است و درج تاريخچه ان،فرصت ديگري مي طلبد)  و پدرم،شاه بهرام مالي كه 30 سال ،در خدمت آموزش و پرورش بود و در رشد و بالندگي پوروچيستا،يكي از ياران دلسوز او بود.او نه تنها هرگز ديناري بابت خدمتهايش به پوروچيستا دريافت نكرد كه هميشه خواست تا حتي نامي از او ياد نشود و كار نيكش را تنها خداوند پاداش دهد.اما امروز كه رفته و آخرين ردپاهايش را كنار درخت تنومند و جوان پوروچيستا مي بينم،مي خواهم تا از او ياد كنم و از پروردگار يكتا براي او و تمام خيرانديشاني كه نام بردم ،طلب آمرزش نمايم.

باشد تا اهورامزدا،نگهبان و آفريننده پوروچيستا،اين رفتگان نيك را گروثمان نشين و هستان و زندگان را ياري نمايد تا در راه نيك و روشن او، راه تازه گردانيدن جهان گام بردارند.

شماره حساب ۶۲۶۲ بانك صادرات سلمان كد ۷۲۴ بنام موسه خيريه پوروجيستا آماده دريافت كمك مالي شما نيكوكارن مي باشد.

                                                شماره حساب  ۰۱۰۱۸۶۲۳۹۹۰۰۵  سپهر صادرات  بنام موسسه خيريه پوروچيستا

                                                                                          تلفن  ۶۲۴۰۹۱۲  - ۰۳۵۱

ارائه نظرات مختص اعضاي سايت ميباشد.
لطفا ثبت نام كرده و لاگين كنيد.